ام خلف از زنان مؤمنه ای بود که محبت اهل بیت عصمت و طهارت سراسر وجودش را پر کرده بود. وی با مسلم بن عوسجه، یار با وفای امام حسین(ع) ازدواج کرد که ثمره آن فرزندی به نام «خلف» بود. او در روز عاشورا به همراه همسر و فرزندش در کربلا حضور داشت. همسرش، مسلم بن عوسجه در تاریخ به عنوان اولین شهید روز عاشورا شناخته می شود. پس از به شهادت رسیدن مسلم، خلف که از شهادت پدرش آگاه شده بود با شجاعت و دلاوری وارد میدان شد. امام حسین(ع) به او فرمود: «اگر به میدان روی و کشته شوی، مادرت تنها و بی کس خواهد ماند. تو به سرپرستی مادرت سزاوارتری تا به جنگ.»

ام خلف که شاهد این سخنان بود، شتاب زده در برابر فرزندش ظاهر شد و گفت: «ای پسرم، نصرت و یاری فرزند پیامبر(ص) را بر سلامت و امان خودت ترجیح ده. اگر سلامت خودت را برگزینی، هیچ گاه از تو راضی نخواهم شد.»

خلف پس از شنیدن سخن مادرش، به میدان رفت و با دلیری به دشمنان حمله کرد. مادرش پی در پی او را تشویق می کرد و صدا می زد: «بشارت باد تو را ای پسرم که به زودی از آب کوثر سیراب خواهی شد.». سرانجام این جوان با ایمان، جانش را در راه دفاع از دین خدا تقدیم نمود. کوفیان سرش را بریدند و برای ام خلف فرستادند. آن زن شجاع و وارسته، سر فرزند جوان خویش را در برگرفت و بوسید و اشک بر گونه هایش روان شد. ام خلف پس از شهادت همسر و فرزندش به اسارت درآمد تا نامش در تاریخ به  عنوان همسری شجاع و مادری فداکار ثبت گردد.